Magnifica Presenza - Şahane Misafir

Büyülü gerçeklik akımının beyaz perdede bir yansıması Şahane Misafir. Ferzan Özpetek'in diğer filmlerinde yakaladığı o büyülü hava ve kabul ettirdiği o "hayal ürünü" gerçeklik, Şahane Misafir'in her bir karesinde ince ince işlenmiş.

Aktör olmak isteyen Sicilyalı Pietro'nun tuhaf hikayesi Magnifica Presenza. Roma'ya gelir, bir ev kiralar. İlk defa yalnız yaşayacak ve yalnız uyuyacaktır. Bunu çok istediği için cesaretlidir, tek başına yaşamaya başlar. Ancak kısa bir süre sonra fark eder ki, yalnız değildir; kiraladığı evin misafiridir, şahane bir misafiri...

İtalyan oyuncuların performansları ile film başka bir güzellik sergiliyor. Ferzan Özpetek'in yakın çekimleri mimiklerin önemini, bazen sözlerin yetmeyeceği noktada ifadelerin yetiştiğini anlatıyor bir kez daha. Bu noktada filmin başrol oyuncusu Elio Germano için ayrı bir parantez açmak gerekiyor; Germano beyaz perde için şahane bir oyuncu, Ferzan Özpetek filmi için ise biçilmiş bir kaftan. Şahsım adına geç keşfettiğim, peşini bırakmayacağım bir oyuncu. Filmin sürpriz ismi Cem Yılmaz'a gelecek olursam da, yalnızca komedi ile bu işi kotarmadığını Av Mevsimi'nden sonra Şahane Misafir ile bir kez daha kanıtlamış oldu. Yusuf Antep rolü ile beklediğimin de ötesindeydi. 

Şahane Misafir, Ferzan Özpetek'in dokuzuncu filmi. Her filminde olduğu gibi, onu kendisi yapan detayları filmine aktarmış. Bu yüzden, birçok yönetmenden kendini ayırıyor. "Ferzan Özpetek sineması" çoktan yaratıldı bile. Filmlerinde sizi rahatsız eden bir şeyler var, dürtüyor, rahat bırakmıyor ama bunu iyi bir şey için yapıyor; görmek, farklılıkları anlamak, keşfetmek için.

Magnifica Presenza, benim kendi adıma son zamanlarda izlediğim en güzel filmdi. Belki de birbirine benzer Hollywood yapımlarından sıkılmamdan mütevellit, ilaç gibi geldi. Doktor reçetenize değişiklik yazdıysa, size de bir ilaç lazımsa, şahane bir misafir bekliyor perdede, bir gidip görün derim.