Dediler Ki...

"Hepimiz ikiyüzlüleşip, diğer insanların çoğunun hayatını numara yaparak harcadığını söyleyebiliriz. Aldatmacalar olmadan yaşamak. Ama kim hepimizin sahtecilik yapmadığını, şu ya da bu şekilde kendimizi kandırmadığımızı söyleyebilir?"  Richard Perez - Kaybedenler Kulübü, 1997

"Düşen mutlu düşer, ne de olsa son nefesini sevdiğinin kollarında vermiştir. Yaşayan ise çıldırmak kalır. Yapraklarını koruyamadıkları için ağaçları kökünden söker, duyarsız sokaklarda naralar atarak dev binalara saldırır. Takati tükeninceye kadar kendini granit dağlara, buzdan denizlere, sisli ovalara, derin göllere çarpar. Sonra... Sonra birden rüzgarın içi boşalır, soluğu kesilir, gökyüzü ile toprağın arasında öylece durur. Ne yapraklara dokunacak gücü kalır, ne şarkısını sürdürecek inadı. Rüzgar, tıpkı bir insan gibi aniden ölüverir."  Ahmet Ümit - Aşk Köpekliktir, 2004

"Bir gün herhangi biri gibi Buenos Aires sokaklarında dolaşırken karşıma bir duvar yazısı çıktı. Soluk bir zemin üzerine boyayla yazılmış dört kelime: 'Patricio, seni seviyorum. Baban'. Elli yıllık hayatımda, bir babanın oğluna ithafen yazdığı bir duvar yazısını hiç rastlamamıştım. Bu sözlerden yola çıkarak pek çok hikaye tasarladım zihnimde. Böylesine basit bir cümle, birinin bir duvara yazdığı 26 harf, o topraklara sinen melankoli ve hüzün hatırlandığında nasıl da destansı ve derin bir anlam kazanmıştı..."  Walter Veltroni - Oğulsuz, 2004

"Asansör kapısı açılır, 'yol arkadaşı'nıza belli belirsiz gülümsersiniz. Sonra konuşması yasaklanmış iki modern köle gibi yere ya da havaya bakara bu tesadüfi buluşmanın bitmesini beklersiniz. Asırlardır aynı mekanda buluştuğu herkesle selamlaşıp konuşmaya alışmış insanoğlunun, çağımızda kendi soyuna yabancılaşmasının ve külliyen suskunlaşmasının sembolik mekanıdır asansör..."  Can Dündar - Uzaklar, 2002