"Göğe Bakma Durağı"

Bazen yalnız bir şiir, uğruna milyonlarca kelimeyi dökecek kadar his bırakır insanda. Turgut Uyar'ın Göğe Bakma Durağı şiiri de böyledir. Şimdi çok konuşsam bilirim, bu şiirin büyüsü kaçar. Şimdi çıkıp sokaklarda Göğe Bakma Durağı'nı arasam, otobüsler bile bilemez yerini, bilirim, çok uzaklardadır. Ama bir gün Göğe Bakma Durağı'nı bulursam eğer, bir otobüs alacak beni oradan, çok güzel bir yere götürecek., eminim. "Dönmeyecek bir yer beğeneceğim, başka türlüsü güç." O güne kadar beklemem gerek, bilirim...

İkimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım
Şu kaçamak ışıklardan şu şeker kamışlarından
Bebe dişlerinden güneşlerden yanan otlarından
Durmadan harcadığım şu gözlerimi al kurtar
Şu aranıp duran korkak ellerimi tut
Bu evleri atla bu evleri de bunları da
Göğe bakalım

Falanca durağa şimdi geliriz göğe bakalım
İnecek var deriz otobüs durur ineriz
Bu karanlık böyle iyi afferin Tanrıya
Herkes uyusun iyi oluyor hoşlanıyorum
Hırsızlar polisler açlar toklar uyusun
Herkes uyusun bir seni uyutmam bir de ben uyumam
Herkes yokken biz oluruz biz uyumayalım
Nasıl olsa sarhoşuz nasıl olsa öpüşürüz sokaklarda
Beni bırak göğe bakalım

Senin bu ellerinde ne var bilmiyorum göğe bakalım
Tuttukça güçleniyorum kalabalık oluyorum
Bu senin eski zaman gözlerin yalnız gibi ağaçlar gibi
Sularım ısınsın diye bakıyorum ısınıyor
Seni aldım bu sunturlu yere getirdim
Sayısız penceren vardı bir bir kapattım
Bana dönesin diye bir bir kapattım
Şimdi otobüs gelir biner gideriz
Dönmeyeceğimiz bir yer beğen başka türlüsü güç
Bir ellerin bir ellerim yeter belleyelim yetsin
Seni aldım bana ayırdım durma kendini hatırlat
Durma kendini hatırlat
Durma göğe bakalım

                                          Turgut Uyar