"Gidelim Gel Hadi Seninle Bu Gece Rebeka'nın Yerine"

       

Yıldızları saydım, hepsi yerindeydi. Ilık bir geceydi. Ben gökyüzüne bakarken, elimden tutup çektin. Adımlarımız hızlandı, arkandan gelirken karşıdaki bahçeyi fark ettim. Ağaçların arasından ışıklar sızıyordu, bir de güzel bir müzik. İnsan sesleri duyuyordum; gülen, neşeyle eğlenen, el çırpan insanların sesleri... 'Rebeka'nın Yeri' yazıyordu duvarda. Tahta kapıdan içeri girdik. Masalar, içkiler, mezeler, çalgılar, mutlu insanlar... Ne kadar güzel bir bahçeydi bu? Bana baktın, kocaman gülümsedim. Elbisemin eteklerini toplayıp geldim peşinden. Beyaz örtülü bir masaya oturduk. Anında doldu masamız; en sevdiğimiz mezeler, rakımız, suyumuz, buzumuz, hepsi bir anda geliverdi, sanki bizi bekliyormuş gibi. Bekliyordu aslında değil mi? 

Kaldırdık kadehleri, gecenin şerefine kalktı kadehler. Yudumlarken içkileri, kadeh sesleri geliyordu her defasında. Bir oyun havası çalmaya başladı birden, yavaş yavaş kalktı insanlar masalarından. Bahçe şenlik yeri oldu birden, ne güzeldi herkes! Sen yaklaştın bana, kulağıma bir şeyler fısıldadın, yine gülümsedim ben. Tuttum elinden, kaldırdım seni, ayakkabılarımı fırlattım bir kenara, çimlerin serinliğini hissettim. Oynayan, eğlenen insanların arasına karışıverdik birden. Uzun zamandır böylesine içten güldüğümü hatırlamıyordum. Ne güzeldin sen, ne güzeldim ben, ne güzeldi bu bahçe, bu insanlar... Yorulana kadar oynadık, hiç tanımadığımız insanlarla kadeh kaldırdık... Gece ilerledi, soğudu biraz hava. Sen biraz daha sıkı sarıldın bana, geçti ürpertim. Gece ne güzeldi, biz ne güzeldik... Elimi tuttun, kulağıma eğildin, dünyanın en güzel kelimesini fısıldıyord...

*

*

*

Uyandım. Bembeyaz bir tavan bana bakıyordu. Odamda olduğumu fark ettim o anda. Yalnızdım, benden başka kimse yoktu. Yalnız ben. Burnumda rakı kokusu. Hayalle yaratılmış bir koku. Geçti birkaç saniyede. Artık yoktu.