Düşler Ovası Dediler Ki... Parov Stelar - Electro Swing Ondan Sorulur! Banshee - Karanlık Bir Kasaba Hikayesi The Time Traveler's Wife - Zaman Yolcusunun Karısı

2 Eylül 2010 Perşembe

"Yenilmez"


Ben bir şeyi çok sevdiysem, mutlaka iz bırakmıştır bende. Bir şarkı, bir şiir, bir film, bir dizi, bir kitap... Hepsinin izi vardır bende, bugün buraya yazdıklarımda. Öylesine sevemem ben hiçbir şeyi, benim yüklediğim anlamı taşıyabilmeli mutlaka... One Tree Hill da benim 7 senedir en sevdiğim televizyon yapımlarından biri oldu. Lise yıllarım onunla geçti. Neden sevdim diye sorarsanız; bana o kadar güzel şarkılar, o kadar güzel şiirler kattı ki, çoğaldım ben bildiklerimle. Boşa izlemedim, hep bir şeyler aldım ondan.

Bir şiir vardı, seneler önce ilk duyduğum günden beri aklımdadır, bayılırım sözlerine. Baş karakterlerden edebiyat aşığı Lucas, bir bölümün sonunda bu şiirden bir pasaj okuyordu. Bir çarpılma anıydı adeta. Ne güçlü, ne inançlı, ne güzel bir şiirdi. "Kaderimin efendisi de benim, ruhumun kaptanı da..." diye sonlanıyordu. Hemen yazdım bir kenara, sonra araştırmaya koyuldum. Önce şiirin tamamını, sonra da orjinalini ve yazarını buldum:

İnvictus, yani "Yenilmez", 1875 yılında İngiliz şair William Ernst Henley tarafında kaleme alınmış. William Ernst Henley, 1849-1903 yılları arasında yaşamış İngiliz şair, eleştirmen ve editör. Yazdığı bu şiir, tüm dünyada tanınmasını sağlamış. Henley, yazdığı şiirlerle bir dönem Nelson Mandela'ya eşlik etmiş. İnvictus, Oklohama'da yaşanan bombalama olaylarından sonra idam edilen Timothy McVeigh'in idam öncesi son sözleri olarak okuduğu, Robert Louis Stevenson'un Define Adası'ndaki Long John Silver karakterini yaratırken esinlendiği, Clint Eastwood'un 2009 senesinde çektiği filmine ilham kaynağı olan muhteşem bir şiir. Benim de hayatımda özel bir yeri vardır, bir nevi "yenilmez" hissettirir...


İnvictus

Beni örten geceden,
Maden ocağı gibi siyah kutuptan kutba,
Minnettarım hangi tanrılara olursa olsun     
Fethedilemeyen ruhuma.

Durumun devrilen pençesinde
Ne göz kırptım ne de yükses sesle ağladım.
Şansın döven sopasının altında

Kafam kanlı, fakat bükülü değil.

Bu gazap ve gözyaşları yerinin ötesinde
Gölgenin dehşeti hayal gibi görünür,
Ve gene de senelerin tehditleri
Bulur ve bulacaktır beni korkusuz.

Önemi yok geçit ne kadar düz,
Sarılan kâğıt ne kadar çok cezayla dolu olsa da,
Kaderimin efendisi de benim,

Ruhumun kaptanı da...

William Ernst Henley (1875)

2 yorum:

  1. bende uzun zamandan sonra bu şiire bu gece kavuştum.. Aydınlanma Yolu'nda bana ilham verdi.. Paylaşımın için teşekkürler..

    YanıtlaSil
  2. I am the master of my fate
    I am the captain of my soul...

    YanıtlaSil

LinkWithin

Related Posts with Thumbnails

Toplam Sayfa Görüntüleme Sayısı