Concha Buika - Büyülü Bir Ses

Müzikte tesadüfleri severim. Hele büyülü bir ses ya da müzikle karşılaşır ve günlerimi renklendirirsem; kulağımda müzik, kendime hayran gezerim birkaç gün. Müzik konusundan iyi anlarım; o yüzden izin verin, ara sıra ukalalık yapayım.

Afrika kökenli İspanyol sanatçı Concha Buika ile tanışmam da tamamen bir tesadüf eseridir. No Habra Nadie En El Mundo beni benden almasaydı, farkına varmayacaktım. Concha Buika, Mallorca adasına sürgün edilen Ekvatorlu bir ailenin kızı. Adada yaşayan İspanyol çingenelerinden flamenko ezgilerini duyarak büyüdü ve şarkı söylemeyi keşfetti. Madrid'e yerleşip çeşitli gruplarla müzik yaptı. Londra'da drama okurken davet edildiği Pat Manthey konserinde hayatı değişti. Burada tanıştığı Javier Lemon ile profesyonel müzik kariyerine adım attı.

Concha Buika, İspanya'da son dönemin en iyi ve en üretken sanatçılarından. Ancak bugüne gelebilmek için ta Las Vegas'a bile gidip Tina Turner taklidi yaparak para kazanmaya, geçinmeye çalışmış. Neyse ki keşfedilmiş de caz festivallerine kadar uzanan yolculukta bir müzik yolcusu olmuş; yoksa İngilizler'in "smoky voice" diye tabir ettiği o etkileyici sesinden mahrum kalacaktık.

Concha Buika, 2005 yılında çıkardığı Buika albümüyle müzik kariyerini resmileştirdi. Flamenko, latin caz, soul gibi birçok müzik türünü bir arada barındıran albümü İspanya'da büyük ilgi çekti. 2006 yılında çıkardığı albümü Mi Niña Lola ( Benim Kızım Lola ) ile müzik piyasasındaki yerini sağlamlaştırdı. Albüm İspanya'da satış rekorları kırdı. 2008'de çıkardığı son albümü Niña de Fuego ( Ateşin Kızı ) ile şarkı sözü konusunda da en az şarkı söylemek konusunda olduğu kadar başarılı olduğunu gösterdi. Concha Buika tüm bu çalışmalarıyla İspanya'nın Grammy'si olarak kabul edilen Premio De La Musica'yı kazandı. Bu tabi yeterli değildi; bir de İspanya'ya En İyi Albüm Prodüksiyonu dalında Grammy'i kazandırdı. Müzik eleştirmenleri onu "muhteşemden de öte, özetlenemez" şeklinde yorumluyor.

Buika'nın en önemli özelliklerinden biri, müzik adına hiçbir eğitimden geçmemiş olması. Birçok Afrika kökenli sanatçı gibi bu yeteneğin kendisine Tanrı'dan geldiğini ve Tanrı hediyesi olarak tanımlıyor. "Ben Afrikalıyım ve Afrikalı müzik eğitimi almaz." diyecek kadar da iddialı. Şarkılarında kadın duygularından, aşktan ve bunun beraberinde getirdiği acıdan dem vuruyor. Buğulu ve kısık sesi, dinleyiciye bu duyguyu geçirmekte epey yardımcı oluyor. Afro-Küban ezgilerini hüzünlü sözlerle birleştiren Buika, "Bir kişinin sanatı kimi zaman acısındadır ve bence kişi bunu soluk alır gibi her anında olduğu gibi anlatmalıdır...” diyerek müziğin ondaki anlamını özetliyor.